Nieuw ritme

Afgelopen vrijdag hebben we de werpkist opgehaald. Ondanks dat de bevalling nog 2 weken op zich laat wachten is het belangrijk dat Guusje alvast aan de werpkist kan wennen. Dan levert dat geen stress op bij de bevalling. Het is best een groot ding maar we vinden het belangrijk dat moeder en pups voldoende ruimte hebben. Het is fijn voor haar dat ze er een beetje in rond kan lopen en verliggen. Na het plaatsen kwam Guusje gelijk even kijken en ging er gelijk lekker in liggen. Het leek voor het eerst dat ze in de gaten heeft wat er aan de hand is. Dit was echt haar kist! Sepp merkte dit ook gelijk want toen hij ook een kijkje kwam nemen werd hij met een opgetrokken lip verwelkomt door Guus. Dit hebben we nog nooit gezien maar voor Sepp was de boodschap duidelijk en taaide gelijk af. 

Honger blijft ze hebben. We hebben haar ritme van eten geven behoorlijk aangepast en ze krijgt nu fors meer te eten. Het lijkt echter geen verschil te maken; ze blijft hongerig. Na het eten is het vaak uitbuiken op de typische Heidewachtel Stand (op de rug) en kan je goed zien hoe dik haar buikje is geworden en hoe de tepels zijn ontwikkeld. Erg mooi om te zien.

Afgelopen weken nog lekker met de hondjes hardgelopen. Nu Guusje op 48 dagen (van de ca 63) van de dracht zit lijkt het ons verstandig om hier met haar mee te stoppen. Niet alleen omdat het veel energie kost maar ook omdat het wat gevaarlijk begint te worden met alle fietsers en andere honden die ze tegen komt. Dus vanaf nu gaat alleen Sepp mee met hardlopen en wordt Guusje door Ellen apart uitgelaten. Ook hier een nieuw ritme. Dit zal niet de laatste zijn.